IMG_7570

Η «αρχόντισσα» ΑΕΚ Χαλκίδας κι ο «αλήτης» Όλυμπος Γυμνού…

Ο χθεσινός αγώνας μπαράζ ήταν ένας αγώνας που τα είχε όλα. Γκολ, σασπένς, συγκινήσεις, την ΑΕΚ να προηγείται και να αγγίζει το 2-0, τον Όλυμπο να ισοφαρίζει στο 90′, να μένει με δέκα παίκτες στο 91′, και να χάνει μοναδική ευκαιρία για να σημειώσει την απόλυτη ανατροπή στο 93′.

Την ώρα δε που έφυγε η μπάλα από το πόδι του Κηρύκου, με τον Μπόλμπαση εκτός εστίας, θα έχανα κι ένα εκατομμύριο (αν το είχα) ότι η μπάλα θα μπει γκολ.

Λες και πάει προς τα δίχτυα και …στρίβει. Αν έμπαινε, θαρρώ πως η ΑΕΚ θα ήταν ακόμα στο γήπεδο ξαπλωμένη στο χορτάρι.

Ακόμα και το «Μένουμε Ελλάδα» του ΠΑΟ εξαιτίας της Καμπάλα, θα ωχριούσε μπροστά στο «Μένουμε Β’ ΕΠΣΕ» της ΑΕΚ Χαλκίδας, εξαιτίας του Ολύμπου Γυμνού.

Αν η ΑΕΚ έχανε το ματς κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ήταν τεράστιο πλήγμα για μία ομάδα που χαρακτηρίστηκε ως …γαλαξίας αστέρων για το τοπικό επίπεδο.

Η ΑΕΚ δεν είναι έτοιμη, δεν θα μπορούσε να είναι έτοιμη. Και το γκολ που βάζει, δώρο του αντιπάλου είναι.

Άσχετα αν ο Παπαϊωάννου κάνει το εύκολο …ευκολότερο. Θέλω να πω ότι άλλος στη θέση του μπορεί να μην είχε πάρει καν χαμπάρι την …πατατιά του Πάττα.

Το ίδιο βέβαια με την ΑΕΚ, ισχύει και για τον Όλυμπο. Κι αυτός κλήθηκε κατακαλόκαιρο να παίξει σε …δύο ματς, μία άνοδο.

Δεν είναι  απλό. Είναι σαν τις πανελλήνιες. Διαβάζεις όλο το χρόνο για να σου πέσουν δύο ασκήσεις, που λόγω άγχους ξέρω ‘γω μπορεί να σε στείλουν …αδιάβαστο (εγώ πάντως …αδιάβαστος είχα πάει στις πανελλήνιες κι είχα το κεφάλι μου ήσυχο).

Στο χθεσινό ματς οι δύο ομάδες είχαν από …δύο διαστήματα. Στον Όλυμπο ανήκε το πρώτο μισό του α’ ημιχρόνου και το δεύτερο μισό του β’ και στην ΑΕΚ το δεύτερο μισό του α’ και το πρώτο μισό του β’.

Παρεμπιπτόντως η ΑΕΚ Χαλκίδας δεν είχε ξεκινήσει καλά και με τον Ν. Πύργο.

Αν βάλουμε στην άκρη την ευκαιρία που χάνει ο Κηρύκος για τον Όλυμπο στο 93′, αυτοί που έφυγαν με διακιολογημένο το χαμόγελο από το γήπεδο, δεν ήταν άλλοι από τον Αγριόδημο και τους παίκτες του.

Γιατί μπορεί να μην έκαναν το απόλυτο κόλπο γκρόσο, αλλά σ’ ένα ματς δίχως αύριο έσωσαν την παρτίδα. Και τους δίνεται απλόχερα άλλη μία ευκαιρία.

Σαφώς κι ένα ματς τελειώνει στο 93′ και στο 94′ κι όχι στο 90′. Αλλά για την ΑΕΚ των ονομάτων, η μαχαιριά ήταν βαθιά.

Η ΑΕΚ που δεν κράτησε μπάλα στο τέλος, έδωσε χώρο στον Όλυμπο και τιμωρήθηκε.

Συμβαίνει όμως, η ομάδα που προηγείται να κλείνεται πίσω για να κρατήσει το αποτέλεσμα και δεν είναι απαραίτητο, την παραπάνω εντολή, να τη δώσει  ο προπονητής…

Είναι αυτό που λέμε το αίσθημα της αυτοσυντήρησης.

Η ΑΕΚ για μεγάλο διάστημα στο β’ ημίχρονο προσπαθούσε με μεγάλες μπάλες να βρει τον Τσιβίκα.

Ο οποίος Τσιβίκας, για να φέρει εις πέρας την αποστολή του, έπρεπε να περάσει δυο και τρεις αντιπάλους με μια ντρίμπλα.

Το γεγονός βέβαια ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που τα κατάφερνε, απλώς δεν έβρισκε στηρίγματα (πλην του Παπαϊωάννου που τί να κάνει κι αυτός…) καταδεικνύει και τις αμυντικές αδυναμίες του Ολύμπου.

Αδυναμίες που δεν εκμεταλλεύτηκε η ΑΕΚ είτε λόγω αστοχίας, είτε λόγω του γκολκίπερ του Ολύμπου Μωραϊτη, είτε γιατί ο δικέφαλος δεν γέμιζε με παίκτες την αντίπαλη περιοχή (τον Παριανό ας πούμε, τον θυμόμαστε …δημιουργικά στην Ερέτρια να βγάζει μάτια, αλλά χθες ήταν …εξαφανισμένος).

Και απ’ ότι κατάλαβα, του έχει δώσει κι ένα ρόλο ο Μπασούκος να παίζει ψηλά πίσω από τον Παπαϊωάννου.

Τις ατομικές ενέργειες του Τσιβίκα και κάποια καλά χτυπήματα του Ξιφαρά θα ‘χει να θυμάται η ΑΕΚ απ’ το χθεσινό ματς (και το γκολ του Ντούρμα βεβαίως…)

Επί της ουσίας, η εικόνα των δύο ομάδων, δεν διέφερε και πολύ απ’ αυτό που είχαμε στο μυαλό μας, πριν τη σέντρα.

Ότι ο Όλυμπος είναι μία πιο νεανική και συμπαγής ομάδα με πιο …ξεκάθαρο πλάνο και …προσανατολισμό από την ΑΕΚ, που τώρα «φτιάχνεται» και ουδείς αμφισβητεί, πως αν «δέσει», θα πρωταγωνιστήσει ακόμα – ακόμα και στη μεγάλη κατηγορία.

Ωστόσο για να πρωταγωνιστήσει η ΑΕΚ στην Α’ ΕΠΣΕ, πρέπει πρώτα ν’ ανέβει.

Και στο ματς της Τετάρτης κατεβαίνει με ψυχολογικό …ντεζαβαντάζ.

Παρόλα αυτά εξακολουθώ να πιστεύω ότι στα προγνωστικά, έχει το πάνω χέρι, έστω και με 51%.